sobota - Kapliczki, krzyże, pomniki

KAPLICZKI KRZYŻE KOŚCIOŁY POMNIKI AKTUALNOŚCI
INNE CIEKAWE OBIEKTY W POWIECIE GARWOLIŃSKIM
Kazik Paciorek
Przejdź do treści

sobota

Białoruś 2017
 Dwie noce spędziliśmy w ośrodku wypoczynkowym LEŚNE JEZIORO, u dołu.
 Kosów (błr. Косава, Kosawa; ros. Коссово, Kossowo; hist. Kosów Poleski) – miasto na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie iwacewickim, 15 km od Iwacewicz, ok. 2 tys. mieszkańców (2010).
Cmentarz, u dołu.
Kościół, u dołu.
Kosowo, cerkiew, u dołu.
 Mereczowszczyzna (błr. Мерачоўшчына, Mieraczouszczyna; ros. Меречевщина, Mierieczewszczina) − wyludniona wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie iwacewickim. Mereczowszczyzna leży nad Busiaczką, przy drodze z Iwacewicz do Różany, około 2 km na północny zachód od Kosowa. W 1746 roku w Mereczowszczyźnie urodził się Tadeusz Kościuszko.
 W I połowie XVIII wieku folwark Mereczowszczyzna był własnością Sapiehów. W 1733 r. objął go w zastaw Ludwik Tadeusz Kościuszko, w którego posiadaniu folwark znajdował się do czasu wykupienia w 1764 roku; Kościuszkowie przenieśli się wówczas do rodowych Siechnowicz. We dworze należącym do folwarku urodził się Tadeusz Kościuszko.
 W II Rzeczypospolitej Mereczowszczyzna należała do gminy Kosów w powiecie kosowskim, w województwie poleskim.
 Mereczowszczyzna była miejscem pamięci o Kościuszce do września 1939 roku, do agresji sowieckiej. Dom Kościuszki został spalony w 1942 roku przez radzieckich partyzantów. W 1996 roku w Stanach Zjednoczonych powołano Komitet Odbudowy Domu Rodzinnego Kościuszki, staraniem którego dwór zrekonstruowano w 2004 roku Odbudowę w większości sfinansowano z funduszy obwodu brzeskiego. We dworze mieści się muzeum.
Nieopodal Mereczowszczyzny znajdują się ruiny pałacu Pusłowskich w Kosowie.
 Główny cel naszej podróży. Na uroczystości byli m.in. konsulowie Rosji, Ukrainy, USA oraz władze Białorusi. U dołu.
 Pińsk (biał. Пінск, Pinsk, ros. Пинск, Pinsk) – miasto i port na Białorusi, na Polesiu, nad rzeką Piną, u jej ujścia do Prypeci, w odległości 29 km od kanału Dniepr-Bug. Miasto położone jest administracyjnie w obwodzie brzeskim, do 1939 w województwie poleskim (1921 stolica), węzeł drogowy; stolica diecezji pińskiej (1925), seminarium duchowne (1925, 2001); 130 600 mieszkańców (2010).
 Miasto królewskie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie pińskim województwa brzeskolitewskiego. Do września 1939 miasto należało do Polski, w tym roku zostało zaanektowane przez Związek Radziecki. Od 4 lipca 1941 do 14 lipca 1944 Pińsk był kontrolowany przez Niemców. Większość pińskich Żydów została zamordowana pod koniec października 1942, niedługo po ich deportacji z miejskiego getta. Po upadku Związku Radzieckiego w 1991 Pińsk znalazł się w granicach Białorusi.
 Do 1939 Pińsk był miejscem stacjonowania Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej i 84 Pułku Piechoty Strzelców Poleskich.
W Pińsku nocowaliśmy, u dołu.
Cofnij do strony głównej          Cofnij do wyjazdy
Wróć do spisu treści