Mińsk Mazowiecki - Kapliczki, krzyże, pomniki

KAPLICZKI KRZYŻE KOŚCIOŁY POMNIKI AKTUALNOŚCI
INNE CIEKAWE OBIEKTY W POWIECIE GARWOLIŃSKIM
Kazik Paciorek
Przejdź do treści

Mińsk Mazowiecki

LTNK 2014

 Mińsk Mazowiecki – miasto i gmina we wschodniej Polsce, w województwie mazowieckim, siedziba powiatu mińskiego i gminy wiejskiej Mińsk Mazowiecki. Według danych z 2011 Mińsk zamieszkiwało 39 499 mieszkańców. Zaliczane do aglomeracji warszawskiej. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego.
 Miasto położone jest w odległości 38 km od centrum Warszawy. Stanowi ono lokalne i ponadlokalne centrum gospodarcze (rozwinięte handel, usługi i przemysł), edukacyjne (szkoła wyższa, 6 szkół średnich, uniwersytet trzeciego wieku), militarne (baza lotnicza, żandarmeria i wojskowa komenda uzupełnień), kulturalne (dom kultury, szkoła artystyczna, 3 biblioteki, 2 muzea, towarzystwo historyków), ale przede wszystkim jest miejscem zamieszkania i wypoczynku wielu ludzi pracujących w Warszawie.
 Historia Mińska sięga ponad sześciuset lat. Od 1421 miejscowość posiada prawa miejskie. W XIX wieku i do II wojny światowej miasto było zamieszkane przez dużą społeczność żydowską, obecnie został po niej tylko cmentarz i jeden z największych kamieni w Treblince. W Mińsku znajduje się kilkanaście obiektów wpisanych na listę zabytków oraz całe obszary zabudowy chronione przez plan zagospodarowania przestrzennego.
 Nazwa Mińska pochodzi od rzeki Mieni, której nazwa jest z kolei związana ze słowem "mienić". Przymiotnik "Mazowiecki" ma odróżniać miasto od Mińska na Białorusi.
Miasto w czasie swojej historii kilkukrotnie zmieniało nazwę (w średniowieczu wynikało to bardziej z rozwoju języka polskiego niż rzeczywistych zmian). Początkowo osada zwana była różnie – Mieńsk, Mensk i Mińsk, jednak w momencie zlokalizowania tu miasta w 1421 nadano mu nazwę Mińsk. Nazwa ta przetrwała do 1868, kiedy to władze carskie zmieniły ją na Nowomińsk. Dzisiejsza nazwa została natomiast nadana miastu 7 lipca 1916.
 Herbem Mińska jest Leliwa, a patronem Jan Chrzciciel.

 Muzeum Ziemi Mińskiej, filia poświęcona 7 pułkowi ułanów lubelskich.

 Ulicą Stankowizna, z okolic dworca kolejowego w Mińsku Mazowieckim, można dojechać do wsi Gliniak. Po drodze w lesie mija się most na rzeczce Srebrnej. Tuż za przeprawą, po prawej stronie widać potężne drzewo - pomnik przyrody (współrzędne geograficzne: N 52°09’56,0’’ E 21°33’19,6’’). Tabliczka informuje, że ma 22 m wysokości i 360 cm obwodu.
 Według szacunków rośnie nad Srebrną od ponad 300-350 lat! Ta najstarsza sosna zwyczajna w Polsce to wielka atrakcja dla bacznych obserwatorów przyrody. Szeroka korona o kilku bocznych konarach zamiast gonnego pnia może świadczyć o tym, że dawniej rosła samotnie, ciesząc się dostatkiem światła. Może to właśnie sprawiło, że - nie wzbudzając zainteresowania drwali i właścicieli tartaków - mogła o dobrą setkę lat przeżyć inne wiekowe polskie sosny.

Cofnij do strony głównej          Cofnij do wyjazdy
Wróć do spisu treści