poniedziałek - Kapliczki, krzyże, pomniki

KAPLICZKI KRZYŻE KOŚCIOŁY POMNIKI AKTUALNOŚCI
INNE CIEKAWE OBIEKTY W POWIECIE GARWOLIŃSKIM
Kazik Paciorek
Przejdź do treści

poniedziałek

Rosja 2016
  Według kroniki Nestora Nowogród Wielki został zbudowany przez słowiańskie plemię Słowienów. Według kronikarza zagrożenie ze strony Waregów skłoniło mieszkańców do oddania się pod opiekę kniazia Ruryka, który uczynił miasto stolicą w 862 r. Moment ten jest uważany za początek historii Rusi.
  W tym hotelu nocowaliśmy.
  Zwiedzanie Nowogrodu z miejscowym przewodnikiem.
  Drzwi płockie – brązowe drzwi z katedry w Płocku, obecnie znajdujące się w zachodnim portalu soboru św. Sofii w Nowogrodzie Wielkim. Powstały w połowie XII wieku w Magdeburgu z przeznaczeniem dla nowo wzniesionej w latach 1130–1144 katedry płockiej. Zabytek sztuki romańskiej.
  Drzwi zostały odlane w Magdeburgu w latach 1152–1154 na zamówienie ówczesnego biskupa płockiego Aleksandra z Malonne (fundatora romańskiej katedry płockiej), prawdopodobnie za pośrednictwem arcybiskupa magdeburskiego Wichmanna. Okoliczności fundacji nie są bliżej wyjaśnione. Wykonał je niejaki Riquinus wraz z przypuszczalnym pomocnikiem Waismuthem. Drzwi przeznaczone były do głównego wejścia do katedry.
  W drugiej połowie lat 70., władze Płocka postanowiły, że wykonana zostanie kopia z brązu, która na stałe zostanie zawieszona w katedrze płockiej.
  Prace nad odlewem trwały trzy lata, a ważąca ponad 2 tony brązowa kopia Drzwi Płockich, po ponad pięciu wiekach została zawieszona w portalu katedry 23 XI 1981, natomiast 28 II 1982 nastąpiło uroczyste przekazanie i poświęcenie jej przez prymasa Polski, ks. arcybiskupa dra Józefa Glempa.
  Dalsze zwiedzanie Nowodworu.
  Barszcz Sosnowskiego "zemsta Stalina" – gatunek rośliny zielnej z rodziny selerowatych (Apiaceae). na postoju.
  Pochodzi z rejonu Kaukazu, skąd został przeniesiony do środkowej i wschodniej części Europy, gdzie stał się rośliną inwazyjną i rozprzestrzenił na rozległych obszarach. Sklasyfikowany w 1944, nazwany od nazwiska rosyjskiego botanika, badacza flory Kaukazu, Dmitrija Iwanowicza Sosnowskiego i opisany w 1970 przez gruzińską i radziecką botaniczkę Idę Panowną Mandenową (1909–1995), od lat 50. do 70. XX wieku wprowadzany był do uprawy w różnych krajach bloku wschodniego jako roślina pastewna. Po niedługim czasie, z powodu problemów z uprawą i zbiorem, głównie ze względu na zagrożenie dla zdrowia, uprawy były porzucane. Gatunek okazał się przybyszem bardzo kłopotliwym, gdyż w szybkim tempie zaczął się rozprzestrzeniać spontanicznie. Jest to agresywna roślina inwazyjna, niezwykle trudna do zwalczenia (blisko spokrewniona z równie uciążliwym barszczem Mantegazziego). Powoduje degradację środowiska przyrodniczego i ogranicza dostępność terenu. Sok wydzielany przez świeże rośliny wywołuje zmiany skórne (szczególnie skóry eksponowanej na słońce). Barszcz Sosnowskiego jest objęty prawnym zakazem uprawy, rozmnażania i sprzedaży na terenie Polski. 
  Następnie pojechaliśmy do Petersburga. Zakwaterowaliśmy się w akademiku Katolickiego Seminarium Duchownego. Pierwszy spacer po mieście.
Cofnij do strony głównej          Cofnij do wyjazdy
Wróć do spisu treści